7 maja byłyśmy na zawodach agility w Łodzi. Startować oczywiście nie startowałyśmy - byłyśmy tylko w celu spędzenia fajnie czasu. No i w sumie celach resocjalizacyjnych. A raczej, co się okazało, abym ja zobaczyła, że mam bardzo fajnego psa i nie mam się czego bać. :P
Bo ja oczywiście jechałam na nie pełna strachu, łolaboga, co to będzie, co to będzie, pewnie sama męczarnia, pies będzie miał mnie gdzieś i nie przejdzie obojętnie obok żadnego człeka czy psowatego. No, ogółem, dzicz.
A Shiva - znów - przemile mnie zaskoczyła, będąc grzecznym burkiem, który oprócz tego, że czasem pociągnie do jakiegoś człowieka "bo jej się spodobał", to robi wszystko, jak całkiem zsocjalizowany pies. Pięknie się skupia i nie straszna jej banda dzieciaków czy psów biegająca wokół nas - i tak ładnie pracuje! Omijała psy bez żadnego problemu, nawet te, które się nią interesowały względnie ignorowała. Jak z kilkoma się poznawała to też żadnego nie zagryzła (no, tylko dwóm szczeniakom się dostało po łbie, ale się jej nie dziwię + Nerowi, no ale cóż, musiała choć raz pokazać, że jest wredną suczą. :P).
Poszłyśmy nawet dwa razy na ring przygotowawczy i oprócz jednego, jedynego razu, kiedy podbiegła do psa biegającego obok, nie interesowały ją psy obok - nawet te, które robiły coś naprawdę blisko. No a poza tym to całkiem ładnie sobie kicała i nawet "nauczyłyśmy" się palisady - z małymi problemami na początku, ale dałyśmy radę. :P
I, co w sumie dla mnie było może i punktem najważniejszym w tym cały wypadzie, bawiła się ze mną frisbee, jak gdyby nigdy nic. W obcym miejscu (co prawda spędziła tam już trochę czasu, no ale było obce, a poza tym peeełne zapachów), z ludźmi i psami wokół (w tym jeden blisko aportujący piłkę!). Nic ją nie interesowało, tylko ja i plastik. :D
Ogółem czas bardzo mile spędzony, w miłych okolicznościach i w świetnym towarzystwie, a ja po raz kolejny mam dowód na to, że mój chorobliwy pesymizm jest głupi i niepotrzebny. :P
A teraz zdjęcia autorstwa Zuzi Paluch. :)
